تکنولوژی 4G
4G یا نسل چهارم، خلاصه شده ی 4th Generation، نسل چهارم از تکنولوژی ارتباطات راه دور تلفن همراه است که بین نسل 3 و 5 قرار گرفته است. تکنولوژی نسل چهارم، علاوه بر انتقال صدا و سایر خدماتی که نسل سوم ارائه می دهد، دسترسی به اینترنت با پهنای باند زیاد را نیز به طور مثال از طریق ارتباط بی سیم با لپ تاپ، گوشی های هوشمند یا سایرِ ادواتِ همراه، فراهم می کند. از موارد استفاده این نسل از ارتباطات می توان به دسترسی به وب از طریق موبایل، IP تلفنی، سرویس های بازی، تلویزیون موبایلی با کیفیت بالا، ویدیو کنفرانس، تلویزیون سه بعدی و محاسبات ابری، اشاره کرد.
دو سیستمِ نسل چهارم به صورت رسمی برای این امر منتشر شدند: 1- استاندارد وایمکس موبایل که اولین بار در سال 2007 در کره جنوبی استفاده شد و 2- اولین انتشارِ استانداردِ تکاملِ بلند مدت (Long Term Evolution, LTE) که از سال 2009 در اسلو، نروژ و استکهلم، سوئد استفاده می شود، اما با این حال این جایِ سوال است که آیا می توان این انتشاراتِ نخستین را جزء تکنولوژی نسل چهارم به حساب آورد یا خیر! (در ادامه راجع به آن صحبت خواهیم کرد.)
استانداردها
در حالتِ کلی، به تکنولوژی ای می توانیم بگوییم در نسل چهارم ارتباطات قرار دارد که اولاً شبکه آن کاملاً مبتنی بر پروتکل اینترنت یعنی IP باشد، ثانیاً کاربر متحرک (حرکت کاربر کم به طور مثال در حال پیاده روی باشد) بتواند به سرعتی معادلِ یک گیگابیت بر ثانیه و کاربری که به طور قابلِ توجهی در حال حرکت است (سرعت های بالا) بتواند حداقل به اینترنتی با سرعت 100 مگابیت بر ثانیه دسترسی داشته باشد. در این میان استاندارد های وایمکس و LTE به دلیل اینکه برخی از الزاماتی که در تعریف نسل چهارم ارتباطات مطرح شده است را محقق نمی کنند، نمی توان آن ها را در زمره ی استانداردهای نسل چهارم ارتباطات قرار داد. به همین دلیل نسخه پیشرفته این استانداردها به نام وایمکس 2 و LTE پیشرفته (LTE Advanced) به وجود آمده و این ملزوماتِ نسل چهارم از ارتباطات را محقق ساختند.
.
.
منبع: عصر تکنولوژی، Techera
